Ҳазрат Али уйдан олти
дирҳам
олиб бозорга бордилар. Энди
савдо қилаётган пайтда икки
кишининг келишмай
турганини кўрдилар. Бири
қарзини қистар, иккинчиси
бироз муҳлат беришини
сўраб
ялинарди. Олти дирҳамини
уларга бериб тинчитган
ҳазрат
Али уйга бўш қайтишга
мажбур бўлдилар: – Ота,
мева
олиб келдингизми? – Ейдиган
ҳеч нарса олмадингизми,
ота?
– Ота, очман! Ҳазрат Алининг
юраги парча-парча бўлди.
Кўзлари ёшга тўлди. «Ҳозир
олиб келаман», деб уйдан
чиқдилар. Нима қилишни,
қаерга боришни
билмасдилар.
Шу пайт олдиларидан туя
етаклаган киши чиқди. – Али,
туя оласанми? – Ҳозир пулим
йўқ. – Кейин берарсан, сенга
ишонаман. – Ундай бўлса,
оламан. Қанча? – Юз дирҳам.
–
Майли, олдим. Туяни етаклаб
тўғри бозорга бордилар. У
ерда туяга дарҳол харидор
чиқди. – Туя сотасанми, Али?
–
Ҳа, сотаман. – Уч юз
дирҳамга
сотасанми? – Ҳа, олинг. Пулга
дарҳол бозор-ўчар
қилдилар,
болаларига егулик, мевалар
харид қилиб уйга кайттилар.
Ўша куни уйларида байрам
бўлди. Бир томондан юз
берган воқеа муҳокама
қилинар, иккинчи ёндан таом
ҳозирланарди. Шу куни
Пайғамбар алайҳиссалом
уларникига келдилар. – Сенга
туя сотган одам кимлигини
биласанми, Али? – Йўқ,
Аллоҳнинг расули. – Ҳазрат
Жаброил эди. Туянгни ким
олганини биласанми? – Йўқ,
Аллоҳнинг расули. – У зот
ҳазрат Исрофил эди. Туя эса
жаннат туяларидандир. Бир
мусулмонни эҳтиёждан
қутқарганинг учун буюк
Аллоҳ сени мукофотлади..!